Amaryllis

Τα συμβόλαια ειδικευμένων στα νοσοκομεία είναι διαφόρων ειδών: co co pro (contratto di collaborazione a progetto), collaborazione professionale και rapporto di dipendenza. Στα δύο πρώτα, πρακτικά συνεργάζεσαι με το νοσοκομείο χωρίς να αποτελείς μόνιμο μέλος του προσωπικού και η αμοιβή μαζί με τα bonus ή οτιδήποτε άλλο ορίζεται στο συμβόλαιο. Τις θέσεις αυτές συνήθως τις παίρνουν όσοι γνωρίζουν τους σωστούς ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις. Το rapporto di dipendenza, από την άλλη, είναι το συμβόλαιο που σε καθιστά υπάλληλο του νοσοκομείου και μπορεί να είναι μερικής ή αορίστου διαρκείας. Το τελευταίο είναι και το πιο δύσκολο διότι οι θέσεις προκηρύσσονται με διαγωνισμούς -η πολιτική και οι γνωριμίες επηρεάζουν θεαματικά τα αποτελέσματα. Η αμοιβή εξαρτάται από την θέση, από τα χρόνια υπηρεσίας, από τις εφημερίες (γύρω στα 1000 μηνιαίως για 4-5), από το επίδομα ετοιμότητας (περίπου 400), από τις υπερωρίες, από το είδος της ειδικότητας, από την regione. Αν θέλεις να σχηματίσεις μια ιδέα, ενδεικτικά κατά μέσο όρο ο πρωτοδιοριζόμενος παίρνει 1800 καθαρά φτάνοντας στα 2.500-2.800 μετά από 15 χρόνια, οι επιμελητές 2.200 φτάνοντας τα 3.000-3.300 στα 15 χρόνια, οι διευθυντές με μεγάλη προϋπηρεσία μπορεί να ξεπερνούν τα 5000. Πολλοί νοσοκομειακοί ασκούσαν επίσης ελεύθερο επάγγελμα εντός νοσοκομείου μετά από το ωράριό τους εκτοξεύοντας τους μισθούς και κανείς δεν απέκλειε τα παράλληλα ιατρεία ή τα χειρουργεία σε ιδιωτικά νοσοκομεία. Βέβαια, τα παραπάνω ίσχυαν μέχρι πέρυσι και κανείς δεν ξέρει τί επιφυλάσσει το 2012. Σε ό,τι αφορά το ελεύθερο επάγγελμα, όπως παντού. Με όλα τα ρίσκα, sky is the limit. Μόνο στους γενικούς ιατρούς έβαζε όριο τα 1500 άτομα και πλήρωνε 38ε για τον καθένα. Μέσες αμοιβές θα μπορούσες να δεις ίσως μέσω των Ιατρικών Συλλόγων, αν το ψάξεις. @v1ss1 παρακαλώ, καλή αρχή!

Καλή χρονιά και σ'εσένα! Επέλεξες ελιτίστικη ειδικότητα, όπως λέει κι ένα φίλος μου, κατά συνέπεια ο ανταγωνισμός που θα συναντήσεις θα είναι μεγάλος. Δεν έχω ακούσει πουθενά για θέσεις που να έμειναν κενές σε καρδιολογικές κλινικές. Τα αποτέλεσματα των τελευταίων εξετάσεων έδειξαν πως μπήκαν περίπου 1/2 στην Πάδοβα και 1/3 στην Ρώμη. Αν μπορέσεις, ψάξε να βρεις graduatorie για τα υπόλοιπα Πανεπιστήμια για να σχηματίσεις μία γενικότερη ιδέα. Τους Ιταλούς δεν τους ενδιαφέρει πού τέλειωσες, τους ενδιαφέρει να έχεις τα σωστά διαπιστευτήρια: εξαιρετικό βαθμό πτυχίου, πτυχιακή πάνω στο αντικείμενο της ειδικότητας, δημοσιεύσεις... Το ALS και το ACLS μπορεί να έχουν σχετική βαρύτητα αλλά συνήθως τα κάνουν στο πρώτο έτος δωρεάν, πληρωμένα από το υπουργείο. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Ιταλίας είναι ότι οι καθηγητές γνωρίζουν με ποιους ανθρώπους θα δουλέψουν τα χρόνια της ειδικότητας: πρόκειται για νεαρούς συναδέλφους που έχουν κάνει κλινική λάντζα για τουλάχιστον 2 χρόνια σαν φοιτητές και είναι διατεθειμένοι να κάνουν ακόμα για 1-2 χρόνια μετά απ'το πτυχίο προκειμένου να μπουν. Η γνωριμία ή η «εγγύηση ποιότητας» του υποψηφίου από τρίτους καθηγητές είναι μέγιστος παράγοντας! Πρακτικά, θα έπρεπε στο διάστημα που θα κάνεις Erasmus να δικτυωθείς σε βαθμό που θα σου φυλάξουν μία θέση με το που θα τελειώσεις -λίγο δύσκολο αν δεν παρακολουθείς καθημερινά γιατί πιθανότατα θα σε ξεχάσουν, αν και από προσωπική εμπειρία είδα ότι αρκεί ακόμα και ένας μήνας προκειμένου να σου προτείνει ένας καθηγητής να παρακολουθήσεις και να σε βάλει στον επόμενο διαγωνισμό. Αν θέλεις μία συμβουλή, καλύτερα Πάδοβα από Παβία για να έχεις και λίγη ζωή, αν και προσωπικά θα πρότεινα Μιλάνο, Ρώμη, Φλωρεντία, Τορίνο. Απλά στις τελευταίες πόλεις θα εμφανιστείς από το πουθενά, ενώ στην Πάδοβα έχεις μία ευκαιρία να σε γνωρίσουν παρακολουθώντας καθημερινά. Σε κάθε περίπτωση, η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς και δεν χάνεις τίποτα να δοκιμάσεις να δώσεις όπου θέλεις.

Κάποτε υπήρχε η διευκόλυνση να δώσεις για ειδικότητα μόνο με το πτυχίο, με την προϋπόθεση όμως ότι τον ίδιο μήνα θα έδινες και τις εξετάσεις για την άδεια. Πλέον απαγορεύτηκε, χρειάζεται η άδεια για συμμετοχή. Σφραγίδα Χάγης στα χαρτιά (Πτυχίο, Άδεια) και Attestato di conformità. Dichiarazione di valore ίσως από την Ιταλική Πρεσβεία; Ιταλικό Ινστιτούτο, Πρεσβείες, Προξενεία, θα γνωρίζουν περισσότερα σχετικά. ΥΓ: Υπάρχει ένα site, tuttostranieri.it που βοηθάει τους μετανάστες σε όποιες γραφειοκρατικές απορίες έχουν, καλύπτοντας ακόμα και ερωτήσεις για αναγνωρίσεις τίτλων σπουδών. Ρίξε μια ματιά.

Μάλλον dub(?) στην πραγματικότητα, αλλά I like:

Στην ταράτσα, με μοναδικό φως την οθόνη και ακούω...

Ευτυχώς με το restart έφτιαξε μόνο του να λες και δεν μου ξαναδημιούργησε προβλήματα γιατί η σχέση μου με το format (τί ωραία λέξη.. ) είναι καθαρά φιλοσοφική. Ξέρεις, μια λέξη που έτυχε να ακούσω κάπως, κάπου, κάποτε...

Ατύχημα του Chernobyl (26 Απριλίου 1986) Δημιουργία του κράτους του Ισραήλ (14 Μαΐου 1948) David Ben-Gurion, Israel's New Premier, standing with an Israeli official who holds the signed document proclaiming the Establishment of the Jewish State of Israel (AP) David Ben-Gurion reads the Israeli Declaration of Independence Μουσολίνι στο Πιατσάλε Λορέτο (1945)

Το κόλλημα της ημέρας μου, που σας το βάζω κι εδώ -> και κάτι πιο ήρεμο/ταξιδιάρικο ->

Γεια σας και πάλι! Το πρόβλημά μου αυτή την φορά είναι με το USB. Εδώ και 2 μέρες, δεν μπορώ να δω απευθείας το περιεχόμενό του. Ενώ αναγνωρίζει αμέσως το new device σαν USB και με βγάζει στην κεντρική του My computer (έχω XP), δεν το δείχνει σαν δίσκο αλλά σαν φάκελο εγγράφων και μου ζητάει να επιλέξω πρόγραμμα για να το ανοίξω. Δεν έβγαλα άκρη και πήγα από Έναρξη->right click στο My computer->Management->Disc management και το άνοιξα αμέσως χωρίς πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί δεν το κάνει αυτόματα... Αν έχετε κάποια ιδέα, θα εκτιμούσα ειλικρινά την βοήθεια.

Enabled, ευχαριστώ.

Φανταστικέ admin ευχαριστούμε αλλά ούτε σ'εμένα έχουν ενεργοποιηθεί. Μπορεί να φταίει κάποια δική μου ρύθμιση;

Δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι άλλο, ευχαριστώ.

Υπάρχει περίπτωση να φτιάξουν οι επιλογές για Mozilla; Ψιλομισώ IE.

Πάλι από Ελλάδα: Info-Αερόστατο

cloud να'σαι καλά, αν και στην πραγματικότητα δεν είπα κάτι παραπάνω απ'τους προηγούμενους. FaniK. είναι πολύ δύσκολη η εκτίμηση χρόνου αναμονής. Πέραν του πότε ορκίζεσαι/παίρνεις άδεια άσκησης, εξαρτάται από την πόλη, το Πανεπιστήμιο, την κλινική. Σε γενικές γραμμές, όσο πιο νωρίς ξεκινήσεις σαν φοιτητής να παρακολουθείς κλινικές με τον καθηγητή που θες (με την προϋπόθεση πάντα ότι θα δεχτεί να δουλέψει μαζί σου), τόσο πιο μεγάλες οι πιθανότητες να μπεις γρήγορα. Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο μεγάλο μέρος των Ιταλών ξεκινάει να παρακολουθεί ηδη από το 4ο έτος για να μπαίνει σιγά-σιγά στο κλίμα και να μπορέσει να κάνει την πτυχιακή στο αντικείμενο που τον ενδιαφέρει. Θες για την δυσκολία της γλώσσας, για την διαφορετικότητα του συστήματος, για την αρχική τεμπελιά/πολιτισμικό σοκ στα πρώτα έτη, οι Έλληνες δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον ρυθμό των Ιταλών. (Γι'αυτό ακριβώς ουκ ολίγοι στρέφονται στην παραπαιδεία, η οποία ακμάζει στο Πανεπιστήμιο.) Όπως καταλαβαίνεις, είναι επίσης ΠΟΛΥ σημαντικό να είσαι κατασταλαγμένος από νωρίς. Θα έλεγα ότι πρέπει να παρακολουθήσεις περίπου τρία χρονάκια για να μπεις -τουλάχιστον αυτό βλέπω σε Παθολογικές κλινικές. Από αυτές, η Καρδιολογία είναι η πιο exclusive και γίνεται σφαγή!! Περιμένουν πάνω από δύο χρόνια για να μπουν. Το ίδιο στις Χειρουργικές. Όλα αυτά βέβαια τα υπερπηδά η εξαιρετική σχέση με τον καθηγητή ή/και η απουσία ανταγωνισμού. Το θέμα της ειδικότητας δεν ξέρω αν στον Βορρά σχετίζεται με τον ρατσισμό αλλά αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, οι Έλληνες δεν έχουν τους βαθμούς των Ιταλών. Πολύ λίγοι Έλληνες έχουν πτυχίο πάνω από 100 και ακόμα λιγότεροι (να μην πω εξαιρέσεις) 110'. Αν έχεις τύχη, αν σε συμπαθεί ο καθηγητής, αν δηλώσεις σε ευνοϊκή κλινική/πόλη, αν όλα τα "αν" που έχουμε πει, μπαίνεις. Αλλιώς ενδέχεται να σου πει ο ίδιος ο καθηγητής -εμμέσως και διακριτικά, ασφαλώς- να μην δώσεις καν.